«Από τα Ψηλαλώνια στο Φεγγάρι» του Διονύση Σιμόπουλου-Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται από την πρώτη προσεδάφιση ανθρώπου στη Σελήνη και με αφορμή την επέτειο αυτή κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο το νέο βιβλίο  του κορυφαίου αστροφυσικού  Διονύση Σιμόπουλου με τίτλο «Από τα Ψηλαλώνια στο Φεγγάρι».

Ο κορυφαίος διευθυντής του Πλανηταρίου, ο οποίος τότε ζούσε και εργαζόταν στις ΗΠΑ, είχε ο ίδιος την ευκαιρία να παρευρεθεί στις 16 Ιουλίου 1969 ως επισκέπτης στο Διαστημικό Κέντρο Κέννεντυ στην εκτόξευση της αποστολής «Απόλλων 11», η οποία μετέφερε τον Νιλ Άρμστρονγκ και τους συναδέλφους του αστροναύτες Μάικλ Κόλινς και Μπαζ Όλντριν στο φεγγάρι.

Στο βιβλίο μας παρουσιάζει τις προσωπικές του εμπειρίες καθώς την εποχή εκείνη μία αθηναϊκή εφημερίδα του είχε ζητήσει να καλύψει δημοσιογραφικά τις διαστημικές αποστολές του προγράμματος «Απόλλων». Η έκδοση του βιβλίου περιλαμβάνει πλούσιο φωτογραφικό υλικό!

Από την παρουσίαση του βιβλίου:

Πώς φτάσαμε τόσο μακριά στο Διάστημα;

Με αφορμή τη συμπλήρωση πενήντα χρόνων από την πρώτη προσσελήνωση, ο κορυφαίος αστροφυσικός Διονύσης Σιμόπουλος μας αφηγείται την πορεία μας προς τα άστρα και αναθυμάται σταθμούς της προσωπικής του διαδρομής. Καθώς ολόκληρη η ανθρωπότητα παρακολουθούσε από την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο, ο πρώτος άνθρωπος ήταν έτοιμος να κατέβει και να περπατήσει πάνω στο παράξενο έδαφος της Σελήνης.

Στην Ουάσιγκτον τα ρολόγια έδειχναν 4 λεπτά πριν από τις 11 το βράδυ της 20ής Ιουλίου 1969 και στην Αθήνα σχεδόν 5:00 το πρωί της άλλης μέρας. Εκείνο το βράδυ, πάνω στη σκονισμένη επιφάνεια της Σελήνης, αποτυπώθηκε για πρώτη φορά ένα ανθρώπινο χνάρι που έγινε το σύμβολο «ενός τεράστιου άλματος για την ανθρωπότητα». Η στιγμή εκείνη ήταν τόσο σπουδαία και σημαδιακή, που μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη στιγμή της δημιουργίας. Γιατί, όπως τόσο χαρακτηριστικά γράφτηκε τότε, «εκείνη η στιγμή ήταν ανώτερη και από την πρώτη χρήση της φωτιάς, και από την ανακάλυψη του τροχού, και από την εκμετάλλευση του αρότρου.

Ήταν σπουδαιότερη από τα ταξίδια του Μάρκο Πόλο και του Κολόμβου, ανώτερη και από τη διάσπαση ακόμα του ατόμου». Γιατί έκτοτε ο κόσμος μας και η ιστορία του δεν περιορίζονται σ’ έναν μονάχα πλανήτη. Γιατί ο κόσμος μας είναι πλέον ολόκληρο το Διάστημα, και η ιστορία μας είναι τόσο μεγάλη και ανοιχτή όσο ολόκληρο το Σύμπαν. ……

Στα τέλη του ’68 από το Ελληνικό Προξενείο της Νέας Ορλεάνης με ειδοποίησαν ότι μία εφημερίδα στην Αθήνα ζητούσε κάποιον σαν κι εμένα να καλύπτει δημοσιογραφικά τις διαστημικές αποστολές, και όπως ήταν φυσικό δέχτηκα αμέσως, με μόνη αμοιβή τα έξοδά μου και την αεροπορική αποστολή της εφημερίδας, που έφτανε σε δύο ημέρες από την έκδοσή της. Στις δύο πρώτες αποστολές (Apollo 9 και 10) που κάλυψα δημοσιογραφικά περιοριζόμουν για οικονομία στο να επισκεφτώ το Διαστημικό Κέντρο του Χιούστον και να στέλνω τις ανταποκρίσεις μου στην Αθήνα από εκεί.

Τη νέα εκτόξευση του Apollo 11 από το Ακρωτήριο Κένεντι δεν ήμουν διατεθειμένος να τη χάσω. Στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι έφτασα την παραμονή της εκτόξευσης και προσπάθησα, για ευνόητους λόγους, να βρω κι άλλους Έλληνες δημοσιογράφους διαπιστευμένους να παρακολουθήσουν την ιστορική αυτή εκτόξευση. Δεν βρήκα όμως κανέναν επισήμως διαπιστευμένο δημοσιογράφο από τη χώρα μας εκτός εμού!

 https://www.metaixmio.gr/el/products/%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%B1-%CF%88%CE%B7%CE%BB%CE%B1%CE%BB%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B9 

Σε δηλώσεις του με αφορμή την έκδοση του βιβλίου, ο Δ. Σιμόπουλος αναφέρει: «Τι να πρωτοθυμηθεί κάποιος από εκείνη την πραγματική εποποιία του ανθρώπου. Ας ξεκινήσω από την άφιξή μου στο Διαστημικό Κέντρο Κέννεντυ την παραμονή της εκτόξευσης. Από πολύ νωρίς οι Δημόσιες Σχέσεις της NASA μας είχαν δώσει οδηγίες ότι ετοίμαζαν για τα ξημερώματα της επομένης μία επίσκεψη στις εγκαταστάσεις όπου βρισκόταν έτοιμος για την εκτόξευση ο πύραυλος Saturn V, και αμέσως μετά θα μας πήγαιναν στο κτήριο απ' όπου θα ξεκινούσαν οι αστροναύτες Neil Armstrong, Michael Collins και Buzz Aldrin για να επιβιβαστούν στο διαστημόπλοιό τους.

Διαβάστε ένα απόσπασμα:

Αρκετά χρόνια μετά την πρώτη μου εκείνη εμπειρία στις πλαγιές του Παρνασσού, όταν είχα πλέον αποφασίσει ότι η μελέτη του ουρανού θα ήταν για μένα ο δρόμος που θα ακολουθούσα ως επαγ- γελματική καριέρα, έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα σε τρεις δρόμους:

την παρατήρηση, τη θεωρία και την εκπαίδευση.

Τα δύο πρώτα χρόνια των σπουδών δεν είχα επιλογή. Έπρεπε να κάνω και τα τρία: και παρατηρήσεις με τηλεσκόπια, και θεωρητική μελέτη, αλλά και διδασκαλία με τη μορφή εργαστηριακών ασκήσεων. Οι τρεις υπεύ- θυνοι καθηγητές είχαν ο καθείς τη δική του αντίληψη ανάλογα με τις αποφάσεις που είχαν πάρει κι αυτοί όταν ήταν στη δική μου ηλικία και θέση. Καθένας απ’ αυτούς είχε την ίδια αγάπη για την επιστημονική του ενασχόληση όσο και οι άλλοι. Αλλά εκείνο που μου έκανε τότε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ότι κανένας τους δεν προσπάθησε να με πείσει εμφανώς να ακολουθήσω τον δικό του δρόμο, παρόλο που και οι τρεις τους έκαναν με το παράδειγμά τους ό,τι μπορούσαν για να αποδείξουν την υπεροχή της δικής τους επιλογής!

Ο υπεύθυνος των διάφορων εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων του τμήματος είχε φυσικά την ευκολότερη δουλειά και τα ισχυρότερα εργαλεία. Και δεν χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια στην επιλογή στην οποία τελικά κατέληξα και η οποία συνόδευσε όλον αυτόν τον μισό αιώνα της επαγγελματικής μου καριέρας. Η διάχυση των αποτελεσμάτων της διαστημικής-αστροφυσικής έρευνας ήταν εξαρχής η κύρια, αν και όχι η μοναδική, επιλογή μου.

Εκδόσεις Μεταίχμιο

Επιμέλεια:Γεωργία Χάρδα

georgiacharda@gmail.com